هویت از موضوعات بحث برانگیز معماری معاصر ایران است.

مساله هویت در دوران معاصر تحت تاثیر تغییر مفهوم هویت در سه دوره پیش ازمدرن، مدرن و پس ازمدرن بوده است. در دوران پیش ازمدرن باور های دینی، شرایط اقلیمی، محدودیت های فنی و نیاز های اجتماعی نوعی معماری منسجم و هماهنگ را ایجاد کردند که به سبب انسجام شکل گرفته، به معماری باهویت مشهور شد. نوعی نظم پنهان در این معماری مشاهده م یشود که موجب شده، اصل وحدت در کثرت در این آثار قابل مشاهده باشد. در این دوران هرچند بناها با یکدیگر متفاوت بودند و هیچ دو بنایی را نم یتوان یافت که با دیگری هم شکل و یا همسان باشد، اما نوعی هماهنگی آلی (زیستی) در آن ها وجود داشت. نمونه های قابل توجهی از این انسجام در شهر های سنتی ایرانی  خلق شده اند.