درخت توت کاغذی با نام علمی Broussonetia papyrifera، معروف به «توت کاغذی» یا «درخت کاغذسازی»، درختی است که به دلیل رشد فوق‌العاده سریع و سازگاری خارق‌العاده با هر نوع خاک و اقلیم، در بسیاری از نقاط جهان معرفی شده است. با این حال، همین ویژگی‌ها آن را به یکی از مهاجم‌ترین و مخرب‌ترین درختان برای اکوسیستم‌های بومی تبدیل کرده است. این درخت با تولید انبوه بذرهای پراکنده‌شونده توسط باد و شبکه گسترده ریشه‌های نابجا (پاجوش)، به سرعت هر فضای خالی را اشغال می‌کند و با رقابت شدید بر سر نور، آب و مواد مغذی، گونه‌های گیاهی محلی را کاملاً از بین می‌برد. علاوه بر این، گرده درختان نر آن آلرژن بسیار قوی است و می‌تواند مشکلات تنفسی شدیدی برای ساکنان اطراف ایجاد کند.

هشدار جدی برای کشت در ایران و جایگزین‌های بهتر
در ایران، متأسفانه این درخت در گذشته به اشتباه در بسیاری از پارک‌ها، جنگل‌کاری‌ها و حاشیه شهرها کاشته شده و اکنون به یک معضل زیستی تبدیل گشته است. کاشت جدید این گونه به هیچ وجه توصیه نمی‌شود. مسئولان فضای سبز و مالکان خصوصی باید به جای کاشت آن، بر حذف تدریجی درختان موجود و جایگزینی با گونه‌های بومی و غیرمهاجم تمرکز کنند. گونه‌های بومی مانند زبان‌گنجشک (Fraxinus)، داغداغان (Celtis)، ارس (Juniperus) یا بنه (Pistacia atlantica) برای شرایط مشابه، گزینه‌هایی پایدار، سازگار و فاقد خطرات اکولوژیک هستند. انتخاب آگاهانه درختان، قدمی ضروری برای حفظ تنوع زیستی و سلامت محیط زیست ایران است.