معرفی و ویژگی‌های اکولوژیک
درخت سنجد با نام علمی Elaeagnus angustifolia درختچه‌ای مقاوم و سازگار از خانواده سنجدیان است. این گیاه با برگ‌های نقرهای و باریک خود، جلوه‌ای درخشان و غیرمعمول در منظر ایجاد می‌کند و به‌ویژه در تابستان با عطر شیرین و شدید گل‌های کوچک زردرنگش، فضای اطراف را معطر می‌سازد. از دیدگاه اکولوژیک، این گونه یک «مهندس اکوسیستم» ارزشمند محسوب می‌شود؛ زیرا توانایی تثبیت نیتروژن هوا در خاک را دارد و خاک‌های فقیر را برای رشد سایر گیاهان غنی و آماده می‌سازد. میوه‌های زرد و خوراکی آن که شبیه زیتون کوچک است، منبع غذایی برای پرندگان بوده و در برخی مناطق برای تهیه مربا و شیرینی نیز استفاده می‌شود.

کاربرد در طراحی پایدار و فضای سبز ایران
سنجد تلخ، قهرمان طراحی منظر پایدار در اقلیم‌های خشک و نیمه‌خشک است. نیاز آبی بسیار ناچیز، تحمل بی‌نظیر در برابر شوری خاک و خشکی هوا، و مقاومت سرمایی بالا، آن را به گزینه‌ای ایده‌آل برای پروژه‌های فضای سبز کم‌نیاز (Xeriscaping)، احیای زمین‌های تخریب شده و ایجاد بادشکن‌های مؤثر تبدیل کرده است. در ایران، این گونه می‌تواند نقشی کلیدی در جنگل‌کاری مناطق کویری، تثبیت تپه‌های ماسه‌ای و توسعه فضای سبز حاشیه شهرهای بزرگ با مشکل کم‌آبی ایفا کند. با کاشت این درخت، نه تنها منظره‌ای زیبا و پایدار خلق می‌شود، بلکه به حفظ منابع آب و بهبود کیفیت خاک نیز کمک شایانی می‌گردد. سنجد تلخ نماد واقعی تاب‌آوری و سازگاری در دنیای گیاهان است.