کاج اسکاتلندی (Pinus sylvestris) که در خود اسکاتلند با نام Scots Pine شناخته می‌شود، یکی از نمادهای چشم‌اندازهای مرتفع و بادخیز اسکاتلند است. در توصیف منابع اسکاتلندی، این درخت با تنه‌ای سرخ‌فام و تاجی باز که در نور غروب حالتی شعله‌مانند پیدا می‌کند، روح جنگل‌های بومی را زنده نگه می‌دارد. این گونه نه‌تنها به سرمای سخت، بادهای تند و خاک‌های نسبتاً فقیر عادت دارد، بلکه در دل چشم‌اندازهای کوهستانی، تپه‌زارها و زمین‌های ماسه‌ای نیز رشد قابل توجهی نشان می‌دهد.

نویسندگان طبیعت‌گرای اسکاتلندی از Scots Pine به‌عنوان پناهگاه پرندگان جنگلی، زیستگاه گونه‌های کمیاب و ریشه اصلی اکوسیستم‌های قدیمی کالدونین یاد می‌کنند. این درخت با ریشه‌های عمیق و مقاومت بالا، نقش مهمی در تثبیت خاک و احیای اراضی تخریب‌شده دارد. سایه‌روشن ملایم تاج آن و رایحه صمغی سوزن‌ها، حسی از جنگل‌های کهن شمال اروپا را تداعی می‌کند و به همین دلیل در طراحی منظر طبیعی‌گرا، پروژه‌های احیا و فضاهای وسیع پارکی انتخابی ارزشمند به شمار می‌آید.