درختچه ها به چند دلیل جزء ضروری معماری منظر هستند:

1. ساختار و فرم: درختچه ها ساختار و فرم را برای منظره ایجاد می کنند، به تعریف فضاها، ایجاد مرزها و افزایش علاقه بصری کمک می کنند. می توان از آنها برای ایجاد پرچین ها، صفحه ها یا حاشیه هایی استفاده کرد که مناطق مختلف را در یک منظره مشخص می کند.

2. مقیاس و تناسب: درختچه ها در اندازه ها و شکل های مختلفی وجود دارند که به معماران منظر اجازه می دهد تا حس مقیاس و تناسب را در طرح های خود ایجاد کنند. از آنها می توان برای متعادل کردن وزن بصری درختان یا ساختمان های بزرگتر و ایجاد ترکیبی هماهنگ استفاده کرد.

3. علاقه فصلی: بسیاری از درختچه ها از طریق گل ها، تغییر رنگ شاخ و برگ یا تولید میوه، علاقه فصلی را ارائه می دهند. این به مناظر در طول سال تنوع و رنگ می بخشد و محیطی پویا و همیشه در حال تغییر ایجاد می کند.

4. زیستگاه حیات وحش: بوته ها برای انواع حیات وحش از جمله پرندگان، حشرات و پستانداران کوچک، سرپناه، غذا و مکان های لانه سازی را فراهم می کنند. معماران منظر با ترکیب درختچه ها در منظره می توانند از تنوع زیستی حمایت کرده و محیط زیست متعادل تری ایجاد کنند.

5. کنترل فرسایش: سیستم ریشه درختچه ها به تثبیت خاک و جلوگیری از فرسایش کمک می کند، و آنها را به منظره های مستعد فرسایش اضافه می کند. شاخ و برگ متراکم آنها همچنین به محافظت از خاک در برابر فرسایش باد و آب کمک می کند.

6. ایجاد حریم خصوصی و غربالگری: بوته ها را می توان برای ایجاد صفحه های حریم خصوصی یا مناطق حائل استفاده کرد که از فضاهای بیرونی در برابر صدا، باد یا نماهای ناخواسته محافظت می کند. آنها همچنین می توانند برای ایجاد فضاهای باغ صمیمی یا اتاق های بیرونی در یک چشم انداز بزرگتر استفاده شوند.

به طور کلی، درختچه ها عناصر همه کاره و چند منظوره در معماری منظر هستند و مزایای ساختاری، زیبایی شناختی، اکولوژیکی و عملی را ارائه می دهند که زیبایی، عملکرد و پایداری فضاهای بیرونی را افزایش می دهد.